قسمت اول مقاله ارزیابی ناحیه گیجگاهی فکی در دندانپزشکی کودکان(اطفال) را در اینجا مطالعه کنید

 

استفاده از برنامه غربالگری پریودنتال و ثبت آن  (PSR)، اغلب کمک افزوده مفیدی در هنگام درمان کودکان است. PSR برای آسان کردن تشخیص زودرس بیماری های پریودنتال با روش ساده کاوش و با کمترین مستندات طراحی شده است.

Clerehugh و TugnaitY آغاز غربالگری پریودنتال کودکان را در پی رویش دندان های پیشین و آسیاهای اول دائم پیشنهاد می کنند. آنها غربالگری معمول این کودکان را در اولین ملاقات و دیدارهای منظم فراخوانی توصیه می کنند تا مشکلات پریودنتال زودهنگام شناسایی و درمان مناسب شود. کودکان، به ویژه با نقص دستگاه ایمنی، نسبت به از دست دادن زودرس استخوان پشتیبان دندان ها آسیب پذیر تر هستند.

ارزیابی دقیق تر پریودنتال، گاهی حتی در کودکان خردسال تجویز می گردد.زبان و ناحیه دهانی – حلقی باید با دقت معاینه شود. بزرگ شدن لوزه ها همراه با ترشحات چرکی ممکن است علامت اولیه عفونت استرپتوکوکی باشد که می تواند به تب روماتیسمی منجر شود. هنگامی که به عفونت استرپتوکوکی گلو مشکوک می شویم، کودک باید فوری نزد پزشک خود فرستاده شود. در برخی موارد، برای پزشک کودک مفیدتر و برای دندانپزشک آسان است که برای رسیدن به تشخیص قطعی و زودتر عفونت، هنگامی که هنوز کودک در مطب دندانپزشکی است، نمونه برداری کشت گلو را انجام دهد.

پس از بررسی کامل بافت های نرم دهان، دندانپزشک باید اکلوژن و هر نوع بی نظمی دندانی و استخوانی را مورد توجه قرار دهد. دندانها و اکلوژن حاصل از آن ممکن است در دوران کودکی و اوایل نوجوانی تغییرات زیادی یابد. این فرایند تکاملی پویا، در هر سه بعد فضایی رخ می دهد. دندانپزشک می تواند با ارزیابی دوره ای، از ایجاد تغییرات ناخوشایند پیشگیری کند. پایش نیمرخ و تقارن صورت بیمار؛ روابط آسیاها، کانین و بخش قدامی ؛ خط میانی دندانی و ارتباط طول قوس با توده های دندانی، باید به طور معمول در هنگام معاینه بالینی کنترل شود. در صورت یافتن انحراف قابل توجه از معیارهای معمول در مراحل بحرانی رشد و تکامل، باید ارزیابی با واکاوی بیشتر جزئیات انجام شود. گرفتن قالب های تشخیصی و آنالیز سفالومتری، ممکن است در ابتدای مرحله گذار دندانی و گاهی در دوره دندان های شیری لازم باشد.

سرانجام، دندان ها باید برای یافتن شواهدی از وجود ضایعات پوسیدگی و ناهنجاری های ارثی یا اکتسابی به دقت بررسی شوند. همچنین، دندان ها باید با دقت شمرده و جداگانه معاینه شوند تا به وجود دندان اضافی یا فقدان دندانی پی برده شود. شناسایی ضایعات پوسیدگی بیماران در هر سنی مهم است، به ویژه در بیماران خردسال، زیرا اگر کنترل نشوند، ممکن است در آغاز دوره کودکی به سرعت پیشرفت کنند. حذف علت فعالیت پوسیدگی و درمان پیشگیرانه روند پوسیدگی، ترمیم دندان های حفره دار، از ایجاد درد و گسترش عفونت جلوگیری کرده و همچنین به پایداری اکلوژن در حال تکامل کمک می کند.

اگر چه بهتر است دندانپزشک پیش از پرتونگاری و پروفیلاکسی، به معاینه بالینی بیمار خردسال جدید بپردازد، ممکن است لازم باشد بین یافته های پرتونگاری یا دیگر یافته های مشکوک اولیه با معاینه کوتاه مجدد دهان ارتباط برقرار شود. این امر به ویژه هنگامی که بهداشت دهان بیمار جدید ضعیف است، صدق می کند. ارزیابی دقیق و مفصل دندان ها و بافت های نرم را تا وقتی که دهان تمیز و از خرده های غذایی پاک نشده است، نمی توان به درستی انجام داد.

هنگام معاینه بالینی ضایعات پوسیدگی، هر دندان باید جداگانه خشک و زیر نور مناسب بررسی شود. برای معاینه باید از روش مشخصی استفاده شود. برای مثال، دندانپزشک ممکن است معاینه را همیشه از یک چهارم سمت راست بالا شروع کند، در طول قوس فک بالا ادامه دهد، به طرف یک چهارم سمت چپ پایین برود و معاینه را در یک چهارم سمت راست پایین پایان دهد. نقائص شکلی و نداشتن اتصال کامل مینا در کف فرورفتگی ها و شیارهای دندان های آسیا، اغلب پس از تمیز و خشک کردن دندان، به آسانی می تواند با کمک سوند دیده شود. تصمیم گیری در مورد اینکه از شیاربند” استفاده شود یا ضایعه ترمیم گردد، بستگی به سابقه پوسیدگی دندانی کودک، پذیرش برنامه جامع دندانپزشکی پیشگیری (شامل رژیم غذایی و کنترل بهداشت دهان و دندان) از سوی بیمار یا پدر و مادر وی و اطمینان از مراجعه کودک برای دیدارهای بعدی دارد.

در بیماران با پوسیدگی شدید دندان، آزمایش های فعالیت پوسیدگی و آنالیز رژیم غذایی ممکن است به تشخیص عوامل اختصاصی ایجاد پوسیدگی کمک کند. این روشها احتمالا ارزش بیشتری در کمک به بیمار یا پدر و مادر وی جهت شناخت روند پوسیدگی و ایجاد انگیزه در آنها برای تغییرات رفتاری مورد نیاز کنترل بیماری است. اطلاعات داده شده به بیمار یا پدر و مادر باید شامل آموزش کنترل پلاک و پیشنهادهای مناسب برای دریافت فلوراید باشد.

تشخیص جامع دندانپزشک بستگی به انجام چند عمل و نیاز به معاینه بالینی کامل، منظم و دقیق دارد. هر گونه انحراف از اندازه، شکل،رنگ و قوام بافت های نرم یا سخت، باید به دقت شرح داده شود. شدت مشکلات موجود و علل آنها، پیش از آنکه انتظار موفقیت برنامه جامع مراقبت از سلامت دهان و دندان را داشت، باید به روشنی برای پدر و مادر یا بیمار مشخص گردد.

در هنگام معاینه اولیه و در دیدارهای بعدی، دندانپزشک و همکاران وی باید متوجه یافتن نشانه ها و علائم آزار و بی توجهی به کودک باشند. با توجه به افزایش فراوانی این مشکلات، دندانپزشک می تواند در یافتن علائم و نشانه های آن نقش مهمی داشته باشد.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

تماس بگیرید