مراقبت های دندانپزشکی نوزادان- قسمت 1 را اینجا مطالعه کنید
همیشه لازم نیست که معاینه دهان نوزاد در اتاق کار دندانپزشکی باشد، اما حتما باید در جایی انجام شود که نور کافی برای معاینه چشمی وجود داشته باشد، دندانپزشک ممکن است راحت تر باشد که در اولین دیدار با کودک و پدر و مادر، معاینه را در اتاق مشاوره خصوصی انجام دهد. روش معاینه می تواند فقط شامل مشاهده مستقیم و لمس با انگشتان باشد. با این حال، اگر دندان های آسیاهای شیری رویش یافته باشند یا نیاز به ابزار دستی باشد، معاینه باید در ناحیه ای انجام گیرد که امکان انتقال ابزار دندانپزشکی بین دستیار و دندانپزشک راحت تر باشد.
پدر و مادر باید پیش از معاینه آگاه شوند که لازم است کودک را به آرامی مهار کنند و بدانند که گریه کردن کودک در هنگام معاینه طبیعی است.
نوزاد بهتر است بر روی پاهای پدر یا مادر ، معمولا مادر، دراز بکشد. این تماس مستقیم پدر یا مادر باعث پشتیبانی عاطفی کودک می گردد و اجازه می دهد پدر یا مادر بتواند کودک را نگه دارد. پدر و مادر می توانند در این امر شرکت کننده با حداقل در هنگام معاینه حضور داشته باشند
دندانپزشک باید تلاش کند تا به سرعت با نوزاد آشنا شده و خود را به او گرم و با علاقه نشان دهد. با این حال، بسیاری از نوزادان و کودکان نوپا علاقه به ایجاد رابطه با افراد نا آشنا ندارند. اگر نوزاد از نزدیک شدن دوستانه می گریزد، دندانپزشک نباید دلسرد شود. حتی اگر کودک سعی در مقاومت کند که عادی و طبیعی است، فقط اندکی تلاش اضافی لازم است تا معاینه انجام شود. دندان پزشک نباید در برابر گریه و مقاومت کردن بر آشفته و عصبانی گردد، بلکه باید بدون عجله و مؤثر، معاینه را انجام دهد. صدای دندانپزشک باید در طول معاینه گرم و خوشایند و بدون تغییر باشد. رفتار دندانپزشک باید باعث جلب اطمینان کودک و کاهش نگرانی و اضطراب پدر و مادر در اولین دیدار دندانپزشکی شود.
روش معاینه در محل مشاوره خصوصی، دندانپزشک و مادر کودک رو به روی هم و زانو به زانو نشسته اند، ران آنها در حقیقت نقش “تخت معاینه “کودک را دارد. پاهای کودک در دو طرف بدن مادر قرار می گیرد تا به وی اجازه دهد. پاها و دست های کودک را مهار کند، دستیاری برای ثبت یافته های معاینه دندانپزشک و یا در صورت نیاز برای کمک به نگهداری کودک در دسترس است. اگر فضای کافی در اتاق مشاوره باشد، روش بعدی ممکن است مفید باشد. دستيار دندانپزشک کنار میز نشسته
یا در محل نوشتن، نزدیک پاهای کودک می ایستد. دستیار و مادر کودک رو به یک سمت در کنار هم و با زاوية قائمه نسبت به دندانپزشک می نشینند دستیار دندانپزشک در موقعیت خوب قرار دارد تا حتی اگر کودک با صدای بلند گریه کند، بتواند. یافته های دندانپزشک را درست بشنود و یادداشت کند. این موقعیت ها برای نشان دادن روش های بهداشت دهان به پدر و مادر نیز مناسب است.
موقعیت دندانپزشک، کودک، مادر و دستیار در هنگام معاینه بر روی صندلی دندانپزشکی در روش بعدی، دستیار در محلی بلندترنشسته است تا بتواند دیده خوبی نسبت به محیط داشته و بهتر نیازهای دندانپزشک را پیش بینی کند. همچنین دستیار در جایگاه خوبی برای شنیدن و ثبت یافته های دندانپزشک است. مادر کودک و دستیار بازوان و پاهای او را مهار می کند. سر کود ک در خمیدگی بازوی مادر قرار می گیرد. دندانپزشک در کنار صندلی طوری قرار می گیرد که نه تنها دست ها، بلکه قسمت پایین بازوان و سینه را هم بتواند در صورت نیاز برای نگهداری سر کودک به کار گیرد.
معاينه دهان نوزاد اغلب ممکن است با دید مستقیم و دقيق و لمس انگشتان دندانپزشک انجام گیرد. دندانپزشک ممکن است فقط نیاز به نور خوب برای دیدن و گاز برای خشک کردن یا پاک کردن بافت ها از دیری داشته باشد. گاهی چوب زبانی و مسواک نرم نیز مفید است. در موارد دیگر، همان گونه که پیش تر بیان شد، دندانپزشک نیاز به وسایل کامل معاینه دارد. معاینه باید با لمس آرام و روشمند همه بافت های نرم با انگشتان و بدون ابزار شروع گردد. کودک ممکن است این لمس ملایم را آرام بخش بیابد، به ویژه هنگامی که ریج های آلوئولی در مناطق در حال رویش دندان لمس و ماساژ داده می شود. معاینه با انگشتان ممکن است به آرامش کودک و تشویق به مقاومت کمتر او کمک کند. اگر نیاز به ابزار دستی بود، دنداپزشک باید از داشتن تکیه گاه مناسب برای انگشت خود پیش از ورود وسیله به داخل دهان کودک اطمینان یابد
اگر چه ارتباط مؤثر کمی بین کودک و دندانپزشک در اولین جلسه معاینه وجود دارد، کودک در پایان معاینه پی می برد که چیز بدی رخ نداده و می فهمد عمل انجام شده با اجازه پدر و مادر بوده که در واقع کمک به انجام معاینه کرده اند. لجبازی کودک در برابر دیگران پایدار نیست و تجربه به دست آمده اثر بدی بر رفتار آتی وی به عنوان بیمار دندانپزشکی نخواهد گذاشت.
برعکس، تجربه ما نشان می دهد که معاینه اولیه اگر با معاینات فراخوان منظم دنبال شود، اغلب باعث می شود کودک خردسال در سنین خیلی پایین، تبدیل به بیمار بسپار خوبی شده و ترسی از دندانپزشکی نداشته باشد. همچنین امکان برخورداری این کودکان از سلامت دهان و دندان عالی در طول زندگی بیشتر می شود