به منظور مشاهده فرم تاریخچه پزشکی و دندانپزشکی کودکان (اطفال) به این لینک مراجعه کنید.
توضیحات تکمیلی:
اطلاعات دقیق نشانگر مشکلات یادگیری، رفتاری یا ارتباطی کودک است و گاهی در ابتدا با دشواری گرفته می شود، به ویژه اگر پدر و مادر از مشکل تكاملی کودک خود آگاه بوده و تمایلی به بیان آن نداشته باشند. مشکلات رفتاری در مطب دندانپزشکی ، اغلب به علت ناتوانی کودک در برقراری ارتباط با دندانپزشک و پیروی از دستورات اوست. این ناتوانی ممکن است مربوط به اختلال در یادگیری کودک باشد. نشانه اختلال یادگیری کودک، معمولا می تواند توسط دستیار دندانپزشک و در ضمن پرسش از روند یادگیری او مشخص گردد. برای مثال، پرسیدن در مورد اینکه دانش آموز خردسال در دبستان چه کارهایی انجام می دهد، می تواند پرسش هدایت کننده خوبی باشد. به یاد داشته باشید، پرسش ها را متناسب با سن کودک در نظر بگیرید.
اگر کودک خردسال سابقه بستری شدن در بیمارستان با بیهوشی عمومی و اعمال جراحی داشته است، باید به آن توجه شود. بستری شدن در بیمارستان و عمل بیهوشی عمومی، می تواند سبب تجربه آسیب روانی کودک پیش دبستانی شود و کودک خردسال را نسبت به اعمال دندانپزشکی بعدی در مطب حساس کند. اگر دندانپزشک در مورد سابقه بستری شدن در بیمارستان و ترس کودک از افراد غریبه با روپوش سفید آگاه است، می تواند زمان و روش های لازم را برای کمک به وی برای غلبه بر ترس و پذیرش درمان های دندانپزشکی برنامه ریزی کند.
هنگامی که پدر و مادر اختلال مهمی را گزارش می دهند، بهتر است دندانپزشک به جای دستیار، خود گرفتن تاریخچه پزشکی و دندانپزشکی را بر عهده گیرد. زمانی که پدر و مادر به تنهایی با دندانپزشک روبرو می شوند، به احتمال زیاد بیشتر می توانند در مورد مشکلات کودک آشکارا صحبت کنند و احتمال اینکه اشتباهی در مورد شناخت مشکل کودک ایجاد شود، کمتر است. افزون بر این، حضور شخص دندانپزشک در اولین جلسه آشنایی، سبب اعتماد بیشتر پدر و مادر می شود. هنگامی که نشانه بیماری عمومی حاد یا مزمن یا نوعی ناهنجاری وجود دارد، دندانپزشک باید جهت آگاهی از نوع بیماری، آینده آن و داروی مصرفی، با پزشک کودک مشاوره کند.
هنگامی که تاریخچه پزشکی و دندانپزشکی بیمار ثبت شد، وجود بیماریهای کنونی یا تاریخچه نشانه های اختلالات مربوط، نیاز به توجه ویژه دارد. افزون بر مشاوره با پزشک کودک، دندانپزشک ممکن است تصمیم بگیرد اطلاعات بیشتری درباره وضعیت بدنی کنونی کودک، مانند فشار خون، درجه حرارت بدن، صداهای قلب، قد و وزن، نبض و تنفس به دست آورد. پیش از شروع درمان، برخی تست های آزمایشگاهی ممکن است لازم باشد و اقدامات احتیاطی ویژه ای در نظر گرفته شود. امکان دارد دندانپزشک با تکیه بر شواهد، درمان در بیمارستان و زیر بی هوشی را بهترین راه تشخیص دهد.
دندانپزشک و دستیارانش باید در مورد تشخیص عفونت های واگیردار که می تواند سلامت بیمار و دیگران را به خطر اندازد، هشیار باشند. آگاهی از برنامه ایمن سازی توصیه شده در دوران کودکی، مفید است . بهتر است درمان های غیر اورژانس دندانپزشکی ، برای بیماری که علائم و نشانه های بیماری عفونی حاد را نشان می دهد تا بهبود بیماری عقب انداخته شود. اطلاعات بیشتر در مورد کنترل بیماران دندانپزشکی با مشکلات خاص پزشکی، جسمی یا رفتاری در آینده منتشر خواهد شد.
یافته های به دست آمده از تاریخچه پزشکی می تواند برای دسترسی آسان دندانپزشک، در پرونده معاینات دهانی نوشته شود. خلاصه ای از اطلاعات مهم تاریخچه پزشکی، می تواند برای یادآوری دندانپزشک و دستیارانش مفید باشد، زیرا آنها در هر دیدار درمانی به این صفحه مراجعه می کنند.
تاریخچه دندانپزشکی بیمار نیز باید در صفحه معاینه به طور خلاصه آورده شود. این بخش باید شامل سیر کنونی درمان و نکات مربوط به بیمار و پدر و مادرش در مطب دیگری باشد. اطلاعات کافی از وضعیت کنونی عادات بهداشت دهان و دندان و میزان دریافت فلوراید در گذشته و حال، به دندانپزشک کمک می کند تا برنامه مؤثرتری جهت پیشگیری از بیماری های دندانی، برای بیمار تدوین کند. برای مثال، اگر خانواده از آب چاه استفاده می کنند، می توان نمونه ای از آن را به آزمایشگاه آنالیز آب فرستاد تا غلظت فلوراید آن اندازه گیری شود.