ترس و اضطراب در دندانپزشکی با توجه به سن و ناتوانی عاطقی کودک در کنترل ترس و هیجان طبیعی است و در اکثر موارد با دانش و عملکرد مبتنی بر تجربه دندانپزشک به نحو مطلوب قابل مدیریت می باشد، در مواردی از قبیل سن پایین کودک، ناتوانی و معلولیت جسمی و روحی روانی، بیماری های زمینه ای قلبی، هموفیلی و … نیاز به درمان های دارویی جهت افزایش سلامت جسمی و روحی کوتاه مورد توجه قرار گرفته است.

سابقه بیهوشی دندانپزشکی کودکان در جهان 

بیهوشی در دندانپزشکی کودکان برای اولین بار در اوایل دهه ۱۹۰۰ توسط یک دندانپزشک آمریکایی برای کودکان انجام شد. بنابر مطالعه انجام شده در مجله دندانپزشکی کودکان ایران و سایتهای علمی نظیر Medline, Pubmed, Proquest , Scopus از سال ۱۹۹۰ تا سال ۲۰۱۲ بیهوشی در دندانپزشکی کودکان با رشد بیشتری همراه شده است. دکتر غروی و همکارانش در سال ۱۳۸۶ مطالعه ای را در زمینه ارزیابی بیهوشی در دانشکده، دندانپزشکی کودکان مشهد انجام و از نتایج ارزشمند آن یاد کرده اند. به طور کلی نتایج حاصل از مطالعات داخلی و خارجی نشان می دهند که ریسک و خطر در این روش از درمان های دندانپزشکی بسیار اندک بوده و یکی از روش های بسیار کارامد می باشد. مورد مرگ و میر ناشی از بیهوشی در دندانپزشکی صرفا در بین معلولان به تعداد کم گزارش شده است.

 

تیم عملیاتی بیهوشی دندانپزشکی در اتاق عمل بیمارستان بین المللی قائم(عج)

بیهوشی در دندانپزشکی کودکان تحت بیهوشی عمومی و به صورت سرپایی در اتاق عمل با تجیهزات کامل و با مانیتورینگ اعمال حیاتی صورت می گیرد. در مجموع با توجه به پیشرفت هایی که در مراکز درمانی صورت گرفته، می توان گفت بیهوشی در دنیای امروز ایمن ترین روش ممکن می باشد. تیم تخصصی در بیهوشی دندانپزشکی کودکان عبارتند از: متخصص بیهوشی، متخصص دندانپزشکی اطفال، تکنسین ها و دستیاران ماهرو آموزش دیده.

 

 

مدت زمان بیهوشی نحوه ترخیص

مدت زمان بیهوشی به تناسب تعداد دندان های پوسیده و نیاز به درمان از یک تا دو ساعت به درازا خواهد کشید، بیمار بعد از ترمیم پوسیدگی ها و اتمام فرایند بیهوشی در فاصله زمانی ۵ تا ۲۰ دقیقه بعد به هوش آمده و بعد از نیم تا حداکثر دو ساعت ترخیص می گردند، اما بیمارانی که به هوش آمدن آنها به طول انجامد، به اتاق ریکاوری انتقال و تحت مراقبت های لازم قرار می گیرند و همان روز ترخیش می گردند.

چه کودکانی نیاز به بیهوشی دارند؟

  1. كودكان غير همكار: به کودکانی گفته می شود که در شرایط عادی آماده همکاری با دندانپزک  معالج را ندارند. این مورد شایعترین علت ارجاع بیماران بیهوشی تا ۸۵ درصد می باشد.

  2. کودکان معلول و عقب مانده ذهنی: که توانایی و همکاری کمتری با متخصص دندانپزشک معالج را دارند.

  3. کودکان کم سن و سال: که با تعداد زیادی دندان پوسیده (۵ تا ۱۰ مورد) مواجه بوده و کنترل فیریکی آنها تا حدى غیرممکن و طاقت فرسا است.

  4. کودکانی که بنا به هر دلیلی ترسو و یا دارای مشکلات روانی هستند و حاضر به درمان دندانهای خود نیستند: فقط از این طریق است که می توان آنها را درمان کرد تا ترس و واهمه آنها در طول زمان کاسته

گردد.

  1. گستردگی اعمال دندانی، که اگر در طی چندین نوبت مراجعه نمایند باعت خستگی و کاهش روحیه در آنها و منجر به دوری از دندانپزشک خواهند شد.