هدف از کنترل عفونت در دندانپزشکی، کاهش یا حذف تماس بیماران و اعضای گروه دندانپزشکی با میکروارگانیسم ها است. میکروب های بیماری زا به طور معمول می توانند بین بیماران و دندانپزشکان منتقل شوند. با این حال، منبع دیگر می تواند از محیط زیست مانند هوا یا آب باشد.
شلنگهای دستگاه دندانپزشکی دارای مقادیر نسبتا کمی آب است که بیشتر آن در تماس پیوسته با سطوح داخلی لوله ها قرار دارد. آب در طی دوره های طولانی وقفه، جریان ندارد. سرعت حرکت آب متغیر است و بیشترین شدت جریان در وسط لوله است. لوله های آب به آسانی محل استقرار انواع گوناگون میکروارگانیسم ها، مانند باکتری ها، ویروسها و انگل ها می شوند. آب وارد شده به دستگاههای دندانپزشکی، به طور معمول میکروارگانیسم های کمی دارد. با این حال، آب خارج شده از دستگاه اغلب بسیار آلوده است. تکثیر میکروارگانیسم ها در داخل بیو فیلمها که چسبیده به سطوح داخلی لوله های آب دستگاه دندانپزشکی است، رخ می دهد.
دستورالعمل های کنونی برای پاکسازی مناسب شلنگهای آب دستگاه دندانپزشکی عبارت اند از:
1- آب شلنگ دندانپزشکی باید دارای بیش از دویست واحد تشکیل دهنده کلونی در هر میلی لیتر ( CFU/ml ) باشد.
2- برای عمل های جراحی، استفاده از آب سترون یا سالین از به منبع یک بار مصرف.
3- کار روزانه را با پاکسازی کامل تمام شلنگ ها با جریان آب شدید شروع کنید.
4- بعد از هر بیمار تمام هوا و آب هندپیس های با سرعت بالا را به مدت بیست تا سی ثانیه پاکسازی کنید.
5- استفاده از مخزن های جداگانه، پروتکل های پاکسازی شیمیایی و دستگاههای انتقال آب سترون را در نظر بگیرید.
6- از دریچه های بدون بازگشت و دستگاه های پرفشار آب (سیفون) به داخل یونیت دندانپزشکی استفاده کنید.
7- آب شلنگ ها را در پایان روز تخلیه کنید.
8- دستگاه های دندانپزشکی متصل به منابع اصلی آب بیمارستان را هر چهار ماه یک بار با آب کلر دار ppm ۵۰۰ ضدعفونی کنید.