فیوژن، نمایانگر یکی شدن دو دندان شیری یا دائم مستقل در حال تکامل است. این وضعیت معمولا محدود به دندان های پیشین است و مانند دندان های دوقلو، می تواند نشانگر گرایش خانوادگی باشد. اتصال دندان ها که فقط شامل سمان باشد، کانکرسنس نامیده می شود.
پرتونگاری ممکن است نشان دهد که فیوژن به نواحی تاج و ریشه محدود شده است. دندانهای دچار فیوژن، اتاق ها و کانال های پالپ جداگانه دارند. پوسیدگی دندانی می تواند در خط اتصال تاج ها روی دهد و ترمیم این محل را ضروری سازد. یافته شایع در فیوژن دندان های شیری، فقدان مادرزادی یکی از دندان های دائم جانشین است.
مراقبت از چنین بیمارانی نیاز به رویکرد چند رشته ای شامل دندانپزشکی کودکان، درمان ریشه، جراحی، دندانپزشکی ترمیمی و ارتودنسی دارد. برش و جدا کردن دندان دچار فيوژن به روش جراحی امکان پذیر است. اگرچه عاج برهنه می شود، چنین دندان هایی را به آسانی می توان بدون خطر انکیلوز با دستگاه ارتودنسی حرکت داد. تشخیص فیوژن ممکن است بر اثر روی هم افتادن ساختمان های مجاور یا دندان های دیگر، با استفاده از روش های سنتی پرتونگاری دشوار باشد. پرتونگاری برش نگاری رایانه ای در تعیین گسترش و محل دقیق فیوژن مفید است. در ابتدا ممکن است وجود تک دندان پیشین شیری و دائم میانی فک بالا محصول فیوژن به نظر برسد. با این حال، اگر آن دندان تک قرینه و در خط میانی قرار دارد و شکل و اندازه تاج و ریشه نیز طبیعی باشد، ممکن است یافته جداگانه یا بخشی از نشانگان دندان پیشین میانی منفرد فک بالا در خط میانی (SMMCI) باشد. این حالت ناهمگن ها بیماری ممکن است شامل دیگر ناهنجاری های تکاملی خط میانی مغز (درجات مختلف Holoprosencephaly) و ساختمان های دیگر که می تواند براثر جهش در ناحیه 7q۳۶ ژن جسم خاردار شنوایی (SHH)، ژن SIX3 و یا دیگر اختلالات ژنتیکی پدید آید. SMMCI می تواند از ویژگی های نشانگان تشخیص داده شده و یا یافته ای در بیماران مبتلا به اختلالات کروموزومی خاص باشد. تکامل فقط یک دندان پیشین میانی فک بالا، نشانگر ارزیابی بیشتر ناهنجاری های دیگری مانند کوتاهی قد با یا بدون کمبود هورمون رشد، میکروسفالی، آترزي مجرای بینی ، تنگی مجرای میانی بینی و تنگی مادرزادی دهانه گلابی شکل بینی است.