از نظر تاریخی، مراقبت های دندانپزشکی کودکان اساسا برای جلوگیری از درد و عفونت دهان، بروز و پیشروی پوسیدگی دندان، از دست دادن زودرس دندانهای شیری، از دست دادن طول قوس و ایجاد ارتباط بین ترس و مراقبت های دندانپزشکی طراحی شده است. دندانپزشک مسئول هدایت کودک، پدر و مادر و درمان مشکلات دهان و دندان، پیش از آنکه مشکلات بتوانند بر سلامت و ترتیب دندان ها اثر بگذارند و نیز پیشگیری از بیماری های دهان و دندان است. بنابراین، هدف اصلی مراقبت های دندانپزشکی کودکان، اصولا پیشگیری است. فرصت مناسبی که دندانپزشک برای معاینه اولیه دهان و مشاوره با پدر و مادر در طول دوره نوزادی فرزندشان دارد، عنصر کلیدی در دستیابی و نگهداری این اهداف است.
برخی از دندانپزشکان، به ویژه دندانپزشکان متخصص کودکان، مایل اند با پدر و مادری که در انتظار تولد کودکشان هستند، مشاوره کنند. از نظر آنها، گفت و گو با مادران باردار در مورد اهمیت تغذیه خوب در هنگام بارداری و روش هایی که می تواند بر سلامت عمومی و دندانی کودک مورد انتظار تاثیر بگذارد، مناسب است.
همچنین مناسب است در مورد مصرف دارو توسط مادر باردار پرس و جو شود. برای مثال مصرف درازمدت تتراسیکلین در دوره بارداری می تواند منجر به تغییر رنگ، رنگدانه و حتی هیپوپلازی دندان های شیری گرددT مادر باردار باید برای دیدار با دندانپزشک و بازسازی همه دندان های پوسیده تشویق شود. وجود پوسیدگی فعال دندان همراه با مقادیر زیاد استرپتوکوک موتانس می تواند از مادر به نوزاد منتقل شده و مسئول پیدایش ضایعات پوسیدگی در ابتدای زندگی باشد.
توصیه نمی شود که متخصص دندانپزشکی کودکان مسئولیت متخصص زنان و زایمان را در مورد معرفی شیوه های رژیم غذایی به عهده گیرد، ولی در عوض، دندانپزشک باید بر توصیه های تغذیه ای مناسب که توسط همکاران پزشک پیشنهاد می شود، تأکید کند.