گروه دندانپزشکی در معرض پهنه گسترده ای از میکروارگانیسم های بزاق و خون بیماران خود قرار دارد. میکروارگانیسم ها می توانند شامل ویروس هپاتیت B و C، ویروس های تبخال، سیتومگالوویروس، ویروس سرخک، ویروس اوریون، ویروس آبله مرغان، ویروس کاهنده ایمنی انسانی (HIV)، میکوباکتریوم توبرکولوزیس، استرپتوکوک ها، استافیلوکوک ها و دیگر عفونت های پیشگیری ناپذیر با واکسن باشند.

چون تقریبا نمی توان همه بیمارانی را که حامل میکروارگانیسم های خطرناک هستند شناسایی کرد، لازم است به طور معمول از اقدامات احتیاطی استاندارد و روش های کنترل عفونت برای جلوگیری از پخش بیماری استفاده کرد. روش های کنترل عفونت که در ادامه می آید، توسط Miller و Palenik بر پایه پیشنهادهای مراکز کنترل بیماری و پیشگیری (CDC) اداره سلامت عمومی وزارت سلامت و خدمات انسانی امریکا که برای دندانپزشکی ارائه گردیده، توضیح داده شده است:

  • همیشه همان گونه که در مقالات گذشته توضیح داده شده است، تاریخچه پزشکی کاملی را تهیه و به روز نمایید و پرسش هایی در مورد داروهای مصرفی، بیماری کنونی، هپاتیت، کاهش وزن غیر عادی، لنفادنوپاتی، ضایعات بافت نرم دهان یا عفونت های دیگر بپرسید. 
  • همه ابزارهایی که قابلیت مصرف مجدد دارند را با دستگاه شوینده و یا ضدعفونی کننده اولتراسونیک تمیز کنید و میزان شستن آنها را با دست به حداقل رسانید. برای جلوگیری از آسیب های هنگام کار، ناشی از فرورفتن اشیای تیز و پاشیده شدن ترشحات، از دستکش های ضخيم لاستیکی، ماسک، روپوش و عینک های محافظ چشم استفاده کنید.
  • تمام ابزارهای قابل مصرف مجدد را که در بافت فرورفته یا در تماس با بافت های دهان قرار گرفته و با بزاق یا خون بیمار آلوده می شود، سترون (استریل کنید. ابزارهای فلزی یا مقاوم در برابر حرارت باید در اتوکلاو بخار یا حرارت خشک (فور) و یا دستگاه سترون ساز با بخار شیمیایی اشباع نشده، سترون گردند. ابزارهای حساس به حرارت [برای سترون شدن] ممکن است نیاز به قرار گرفتن تا ده ساعت در محلول های شیمیایی سترون کننده مورد تأیید اداره دارو و غذای آمریکا و سپس شستن با آب سترون داشته باشند. میزان بالا [و اطمینان بخش] ضدعفونی ممکن است با فرورفتن ابزار در محلول شیمیایی ضدعفونی/سترون کننده در زمان توصیه شده توسط سازنده و شست و شوی بعدی با آب به دست آید. 
  • پایش روش های سترون سازی باید شامل ترکیبی از سنجش پارامترهای فرایند استریلیزاسیون (مکانیکی، شیمیایی و زیست شناختی) باشد. این شاخص ها شرایط سترون سازی و اثربخشی را باهم ارزیابی می کند. پایش زیست شناختی باید هفتگی انجام شود. 
  • ابزارهای دندانپزشکی پیش از سترون شدن باید بسته بندی شوند.ابزارهای بسته بندی نشده، زمان مجاز نگهداری ندارند و باید بیدرنگ پس از سترون سازی مصرف شوند.
  • پوشیدن تجهیزات محافظت شخصی (دستکش، ماسک، محافظ چشم و لباس کار)، هنگام درمان بیماران ضروری است.
  • آلودگی سطوح تماس بالینی با ذرات پراکنده شده از بیمار با افشاندن یا پاشیدن مستقیم در هنگام درمان دندانپزشکی یا با دست های پوشیده با دستکش روی می دهد. سد محافظتی سطوح و تجهیزات می تواند از آلودگی سطوح تماس بالینی پیشگیری کند، اما به ویژه برای قسمت هایی که به سختی تمیز می شوند، مؤثر است. موانع محافظتی شامل پوشش های شفاف پلاستیکی، روکش ها، ورقه ها، لوله، کاغذهای پوشیده با پلاستیک یا دیگر مواد نفوذناپذیر به رطوبت هستند. اگر از موانع محافظتی استفاده نشود، تمیز و ضدعفونی کردن سطوح در فاصله بین بیماران باید با مواد ضدعفونی کننده بیمارستانی تأیید شده در سازمان حفاظت محیط زیست مدعی از بین بردن باسیل سل (ضدعفونی کننده های سطح متوسط ) انجام شود. 
  • رعایت بهداشت دست (با شستن دست، کاربرد ضدعفونی کننده های معمولی دست و ضدعفونی کننده های جراحی دست) امکان زیادی در کاهش میکروب های بیماری زای دست به ما می دهد. شواهد نشان می دهد که بهداشت مناسب دست، حساس ترین شاخص اندازه گیری کاهش خطر انتقال میکروب هاست. برای معاینه روزانه دندانپزشکی و درمان های غیر جراحی، شستن دست و کاربرد ضدعفونی کننده های دست با صابون ساده یا ضد میکروبی و آب به دست می آید. اگر دستها آشکارا آلوده نشده اند، مالش دست ها با مواد با پایه الکل کافی است.
  • پسماند پزشکی طبقه بندی شده (اصطلاح مورد استفاده برای طبقه بندی پسماندهای پزشکی دارای دستورالعمل است که در صورت دفع نادرست، خطر عفونت را در بر خواهد داشت.) فقط زیر مجموعه محدودی از پسماند است: نه تا پانزده درصد از کل پسماند در بیمارستانها و یک تا دو درصد در مطب های دندانپزشکی است. پسماند پزشکی طبقه بندی شده نیاز به نگهداری، مدیریت، خنثی سازی و دفع ویژه بر پایه قوانین و مقررات دولتی، استانی و محلی دارد. نمونه های پسماند طبقه بندی شده در محیط مطب دندانپزشکی ، پسماندهای جامد خیس یا آلوده شده با خون و بزاق (گاز آلوده شده با خون پس از جراحی)، دندان های کشیده شده، بافت های سخت و نرم برداشته شده در هنگام جراحی و اقلام تیز آلوده (سوزنها، تیغه های چاقوی جراحی و سیم ها) هستند. 
  • پروتزهای دندانی، پلاک های ارتودنسی و ابزارهای مورد استفاده در ساخت آنها (مانند قالب ها، مومهای اکلوزال و ثبت کننده های سطح جونده دندان ها)، منابع بالقوه آلودگی متقاطع هستند و نیاز است به شیوه ای کار کرد تا مانع برخورد درمانگر و بیماران با آلودگی شود.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

تماس بگیرید