اغلب اختلافاتی در زمان رویش و افتادن دندانهای شیری کودکان دیده می شود. زودتر افتادن دندانهای شیری تا هجده ماه، می تواند طبیعی محسوب گردد. با این حال، این الگو باید باجنبه های دیگر تکامل دندان سازگار باشد. زود افتادن دندان ها در غیاب ضربه در کودکان زیر پنج سال، سزاوار توجه ویژه است، زیرا می تواند مربوط به حالات آسیب شناختی با منشأ موضعی یا سیستمیک باشد.
زود افتادن دندانهای شیری ناشی از پریودنتیت نامعمول است و نیاز به بررسی دارد. به نظر می رسد همراه با هیپوفسفاتازی، پریودنتیت ثانویه به نقص یا اختلال دستگاه ایمنی، شایع ترین دلیل افتادن زودرس دندانهای شیری باشد. اصطلاح «پریودنتیت مهاجم» در کارگاه آموزشی بین المللی سال ۱۹۹۹ طبقه بندی بیماری ها و اختلالات پریودنتال، جایگزین اصطلاحات «شروع زودرس»، «پیش از بلوغ،» و «پریودنتیت جوانان» گردید و در آنجا تصمیم گرفته شد که اصطلاحات طبقه بندی نباید وابسته به سن بوده یا نیاز به آگاهی از میزان پیشرفت داشته باشد. پریودنتیت مهاجم می تواند با جهش در ژن CTSA باشد که کد کاتپسین C است ایجاد گردد. جهش در CTSA نیز می تواند منجر به نشانگان – Haim Munk یا نشانگان پاپی یون لفور شود.